Uitspraak

PRO JUSTITIA
Vonnis 1998 no.8

IN NAAM VAN DE REPUBLIEK!

Het Hof van Justitie van Suriname;

Gezien de stukken van het geding, waaronder het in afschrift overgelegde vonnis, door de Kantonrechter-Plaatsver­vanger in het Derde Kanton, op 10 februari 1995 gewezen en uitgesproken tegen:

[verdachte] alias [naam 1];
oud 17 jaar;
zonder beroep;
geboren in Suriname;
wonende aan [adres 1] ([woonplaats 1]) in het [district 1], verdachte;

Gelet op het tijdig door de verdachte en de Vervol­gingsambtenaar ingestelde hoger beroep;
Gehoord de verdachte in zijn verdediging, daarin bijge­staan door zijn raadsman, Mr. S. Marica;
Gehoord de getuigen in hun beëdigde en op belofte afge­legde verklaringen;
Gehoord het Openbaar Ministerie;
Gelet op het onderzoek in beide instanties;

Overwegende, dat aan verdachte zijn te laste gelegd, de feiten zoals omschreven bij de inleidende akte van dagvaar­ding, welke als hier geinsereerd moet worden beschouwd;

Overwegende, dat de Kantonrechter-Plaatsvervanger in diens vonnis door de daarin vermelde bewijsmiddelen wettig en overtuigend bewezen heeft verklaard, dat hij het hem bij de betreffende inleidende akte van dagvaarding sub B te laste gelegde heeft begaan, zoals in voormeld vonnis is weergegeven;
met vrijspraak van het meer of anders te laste gelegde;

Overwegende, dat de Kantonrechter-Plaatsvervanger het bewezen aangenomen feit heeft gekwalificeerd als:
MEDEPLICHTIGHEID AAN ZWARE MISHANDELING, DE DOOD TEN GEVOLGE HEBBENDE, mis­drijf, voorzien en strafbaar gesteld bij artikel 362 lid 1 juncto lid 2 juncto artikel 73 van het Wetboek van Stra­frecht en heeft BEVOLEN DAT DE SCH­ULDIGE TER BE­SCHIKKING VAN HET BESTUUR ZAL WORDEN GESTELD ZONDER TOEPASSING VAN ENIGE STRAF;

Met bevel dat deze ter beschikkingstelling niet zal worden tenuitvoergelegd, tenzij de Rechter later anders mocht gelas­ten, op grond dat de veroordeelde zich voor het einde van een hierbij op DRIE JAREN bepaalde proeftijd aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt, hetzij is gebleken dat de ter beschikkinggestelde onvoorwaardelijke opvoeding van Bestuurs­wege behoeft of niet heeft nageleefd de bijzondere voorwaarde dat hij zich gedurende die proeftijd zal gedragen naar de aan­wijzingen hem te geven door of vanwege het hoofd van de Dienst Justitiele Kinderbescherming van het Ministerie van Justitie en Politie, aan welke functionaris opdracht wordt gegeven ove­reenkomstig artikel 20 van het Wetboek van Strafrecht, alsmede diens onmiddellijke invrijheidstelling bevolen;

Overwegende, dat het Hof zich met het beroepen vonnis kan verenigen en mitsdien overneemt hetgeen daarin is overwo­gen en beslist,­ weshalve dit vonnis behoort te worden beve­s­tigd, met dien verstande, dat de in het beroe­pen vonnis opge­nomen bewijsmiddelen dienen te worden aangevuld met de op be­lofte afgelegde getuigenverklaringen ter te­rechtzitting van:
1. [getuige 1], 28 jaar oud, van beroep agent van politie, wonende aan de [adres 2] te [woonplaats 2], in het [district 2], belijdende het geloof van Hindoeïsme;
2. [getuige 2] , 30 jaar oud, van beroep agent van politie, wonende aan de [adres 3] te [woonplaats 1], in het [district 1], belijdende het geloof van Isla­m;
luidende -zakelijk weergegeven-:

1. [getuige 1]:
Ik ben betrokken geweest bij het politioneel onderzoek in de onderhavige zaak. Uit het onderzoek is gebleken dat [naam 2] en het [slachtoffer] geworsteld heb­ben en vervolgens in een trens zijn terechtgekomen. Een scheldpartij was de aanleiding tot het gevecht tussen die twee. In de bewuste trens lag er een eindhout. Dit eindhout heb ik inbeslaggenomen.
Op die bewuste dag ben ik naar de RGD-poli geweest en heb aldaar [naam 2], [verdachte] en het [slachtoffer] aangetroffen. Het [slachtoffer] vertoonde geen uitwendige bloedingen, doch was alstoen buiten bewust­zijn.
Het [slachtoffer] is op die bewuste dag per ambu­lance naar E.H.B.O. vervoerd. Om 3.00 uur in de ochtend kregen wij van E.H.B.O. bericht, dat het [slac­htoffer] was overleden.
Bij de sectie op het lijk van [slachtoffer] ben ik tegenwoordig geweest. Toen vernam ik dat [slachtoffer] een schedelbasis­fractuur had opgelopen.

2. [getuige 2]:
Ik heb tezamen met de onder-inspecteur [naam 3] het plaatselijk onderzoek verricht. Ter plaatse van het voorval heb ik vertrapt gras gezien.
Uit het onderzoek is gebleken dat [verdachte] een woorden­wisseling met het [slachtoffer] had gehad. [naam 2] is op een gegeven moment te hulp geschoten. [verdachte] heeft alstoen het [slachtoffer] vastgegrepen. [naam 2] heeft vervolgens met een eindhout een slag op het hoofd van het [slachtoffer] toegebracht. Dit eindhout heb ik op aanwijzing van een van de verdachten inbeslaggenomen.
[naam 2] was ten tijde van het voorval ietsje forser gebouwd dan het [slachtoffer].

Overwegende, dat namens de verdachte door de raadsman is aangevoerd, dat het Openbaar Ministerie in de onderhavige strafzaak tegen de verdachte niet-ontvankelijk dient te worden ver­klaard, daartoe stellende dat de behandeling van de onder­havige strafzaak in hoger beroep niet binnen de redelijke ter­mijn is geschied, nu het vonnis tegen de verdachte van 10 fe­bruari 1995 dateert, terwijl de behandeling eerst op 22 okto­ber 1997 in hoger beroep is aangevangen. Ter ondersteuning van dit betoog heeft de raadsman verwezen naar artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (het EVRM), arti­kel 14 lid 3 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerlijke en Politieke Rechten (het BUPO-verdrag) en artikel 7 lid 5 van het American Convention on Human Rights (het OAS-verdrag), waarin bepaald is -kort gezegd- dat behandeling binnen een redelijke termijn dient te geschieden.

Het Hof is van oordeel dat, nu pas na ongeveer 2 jaar en 8 maanden de onderhavige strafzaak in hoger beroep in behande­ling is genomen, terwijl niet blijkt van vertragende omstan­digheden die voor rekening en risico van verdachte komen, er in casu sprake is van overschrijding van redelijke termijn.

Deze gegrondverklaring van het beroep op overschrijding van de redelijke termijn ”undue delay”, vormt voor het Hof – aanvan­kelijk tot een strafoplegging concluderende – mede de aanlei­ding zich te verenigen met de door de Kantonrechter-Pla­atsvervanger opgelegde maatregel van voorwaardelijke ter be­schikkingstelling van het bestuur zonder toepassing van eni­ge stra­f;

­­­­­­­Gezien, de in het beroepen vonnis aangehaalde wetsarti­kelen;

RECHTDOENDE IN HOGER BEROEP:
Bevestigt, onder aanvulling der bewijsmiddelen als voormeld, het vonnis van 10 februari 1995 door de Kantonrech­ter-Plaatsvervanger in het Derde Kanton gewezen en uitgespro­ken tegen de [verdachte] alias [naam], waa­rvan beroep. ­

Aldus gewezen door de heren: Mr. J.R. VON NIESEWAND, Vice-President, Mr. M.G. DE MIRANDA, en Mr. L.J. BUDHU LALL, leden-plaatsvervanger, die dit vonnis hebben ondertekend en door de Vice-President ­uitgesproken ter ope­nbare te­rechtzitting van het Hof van Justitie van WOEN­SDAG 11 MAART 1998, in tegenwoor­digheid van Mr. M. TEDJOE, fungerend-Griffier.

­