Familie

Beschermingsbevelen

Wat is een beschermingsbevel?

Een beschermingsbevel is een beschikking van de rechter, waarin maatregelen zijn opgenomen die tot doel hebben een slachtoffer van huiselijk geweld te beschermen tegen de pleger van dat geweld. Een beschermingsbevel kan worden uitgevaardigd voor een periode van ten hoogste 3 jaar.

In welke gevallen kan een bescherminsgbevel worden aangevraagd?

Op grond van de “Wet Bestrijding Huiselijk Geweld” kunnen personen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld of die zich ten aanzien daarvan bedreigd voelen, bij de rechter een beschermingsbevel aanvragen.

Wat is huiselijk geweld?

Onder huiselijk geweld wordt verstaan, elke vorm van lichamelijk, sexueel, psychisch of financieel geweld dat wordt gepleegd door een persoon tegen een partner, kind, ouder, lid van het gezin of behoeftige, ongeacht waar het geweld plaatsvindt. Huiselijk geweld kan dus ook op straat plaats vinden, het gaat in deze om de relatie tussen de pleger en het slachtoffer. Voorbeelden van huiselijk geweld zijn: mishandeling door de partner, drugsverslaafde kinderen die hun ouders molesteren, geweld van schoonmoeders tegen inwonende schoondochters of omgekeerd. Er kan ook sprake zijn van huiselijk geweld, als de pleger en het slachtoffer niet of niet meer samenwonen. Bijvoorbeeld wanneer er sprake is van bedreiging of geweld gepleegd door een ex-partner.

Welke gevallen lenen zich niet voor het aanvragen van een beschermingsbevel?

Burenruzies die escaleren in geweldpleging vallen niet onder de noemer huiselijk geweld. Ook ruzies tussen niet samenwonende familieleden omtrent bijvoorbeeld boedelverdeling die uitmonden in bedreigingen of geweld, vallen niet onder de noemer huiselijk geweld. In deze gevallen moet men gewoon aangifte doen bij de politie. Ook situaties waarbij iemand regelmatig wordt lastig gevallen door een ander om een relatie aan te gaan en die persoon bij afwijzing agressief reageert en de andere achtervolgd, lenen zich niet voor het aanvragen van een beschermingsbevel. In dit soort gevallen gaat het om belaging (stalken van een persoon) en dient het slachtoffer zich te wenden tot de politie of het Openbaar Ministerie. De “Wet op Belaging” is in dit geval van toepassing.

Hoe wordt een beschermingsbevel aangevraagd?

De aanvrager (de verzoeker) kan bij de Griffie der Kantongerechten Civiele Zaken  een verzoek indienen voor het uitvaardigen van een beschermingsbevel tegen een bepaalde persoon (de gedaagde). De aanvrager ontvangt dan een voorgedrukt formulier waarop hij kort moet omschrijven waarom hij het nodig vindt dat er een beschermingsbevel wordt uitgevaardigd tegen een bepaalde persoon. Op het formulier moeten ook de namen, het adres en het telefoonnummer van zowel de verzoeker als de gedaagde worden vermeld. Het verzoek wordt in tweevoud ingediend, er moeten dus 2 formulieren worden ingevuld, of de aanvrager mag het origineel ingevulde formulier kopiëren. Er zijn geen kosten verbonden aan het aanvragen van een beschermingsbevel, het is helemaal gratis! Een uitzondering hierop is als de verzoeker of verzoekster op eigen kosten een deurwaarder de opdracht geeft om de tegenpartij te doen oproepen.

Wie kunnen een beschermingsbevel aanvragen?

Een ieder die slachtoffer is of bang is dat hij of zij slachtoffer zal worden van huiselijk geweld, kan een beschermingsbevel aanvragen. Ook ten behoeve van minderjarige kinderen kan een beschermingsbevel worden aangevraagd. Verzoeken ten behoeve van een minderjarige mogen gedaan worden door elke bloed- of aanverwant van het kind of iedere persoon aan wiens zorg het kind is toevertrouwd. Naast een van de (groot)ouders, tantes of ooms, kunnen dus ook de oppas of een leerkracht een verzoek indienen voor een beschermingsbevel ten behoeve van een kind, als zij denken dat het kind slachtoffer is of slachtoffer dreigt te worden van huiselijk geweld.

Hoe geschied de behandeling van het verzoek?

Binnen 7 dagen na indiening van het verzoek worden de verzoeker en de gedaagde opgeroepen en gehoord door de rechter. De behandeling van een beschermingsbevel geschiedt in raadkamer, er mag dus geen publiek bij zijn, maar partijen mogen zich wel laten bijstaan door een advocaat als zij dat willen. Indien de rechter tot het oordeel komt dat er inderdaad sprake is van huiselijk geweld of dat er een grote kans bestaat dat de gedaagde zich daaraan schuldig zal maken, dan kan een beschermingsbevel worden uitgevaardigd.

Welke maatregelen kunnen worden getroffen bij het verlenen van een beschermingsbevel?

In het beschermingsbevel kunnen verschillende maatregelen worden opgenomen die tot doel hebben de verzoeker te beschermen tegen (dreigend) huiselijk geweld. Onder andere kan de gedaagde worden verboden om:

–           zich tegenover de verzoeker schuldig te maken aan huiselijk geweld of de verzoeker te bedreigen met huiselijk geweld

–           zich te bevinden op locaties waar de verzoeker regelmatig vertoeft, zoals de school, werkplek of sportclub van de verzoeker

–           de verzoeker te bellen, whats-appen, mailen of op welke wijze dan ook te contacten

 Een heel vergaande maatregel die kan worden opgenomen in het beschermingsbevel, is dat het de gedaagde wordt verboden om zich nog langer te bevinden in de woning die hij met de verzoeker deelt. In zo een geval zal de gedaagde dus de woning moeten ontruimen, desnoods kan daarbij de hulp van de politie worden ingeroepen.

Wat gebeurt er nadat de rechter een bescherminsgbevel heeft uitgevaardigd?

Zowel de verzoeker als de gedaagde ontvangen een exemplaar van het beschermingsbevel. In het beschermingsbevel staan de maatregelen vermeld waar de gedaagde zich moet houden, ook de duur van de periode waarvoor de maatregelen gelden wordt vermeld. De Griffie stuurt voorts een kopie van ieder beschermingsbevel naar de politie. Indien de bepalingen in het beschermingsbevel worden overtreden, dan kan het slachtoffer daarvan aangifte doen bij de politie. Het overtreden van een beschermingsbevel is een strafbaar feit, en de overtreder kan op grond daarvan worden aangehouden, in verzekering worden gesteld en veroordeeld worden tot een gevangenisstraf.

Wat kan de gedaagde doen in geval hij het niet eens is met de uitvaardiging van een beschermingsbevel tegen zijn persoon?

Indien de gedaagde het niet eens is met het feit dat er een beschermingsbevel tegen hem is uitgevaardigd, of als hij het niet eens is met de daarin opgenomen maatregelen, dan kan hij daartegen in hoger beroep gaan bij het Hof van Justitie. De zaak wordt dan opnieuw behandeld door drie andere rechters. Echter blijft het reeds gegeven beschermingsbevel tijdens de behandeling van het hoger beroep gewoon van kracht. Indien dus in het beschermingsbevel is opgenomen dat de gedaagde zich niet op een bepaalde plek mag begeven, dan dient hij zich ook gedurende de behandeling van het hoger beroep daaraan te houden. Als hij dat niet doet, dan kan hij worden aangehouden, in verzekering worden gesteld en veroordeeld tot een gevangenisstraf.

Wat kan men doen als men van mening is dat het beschermingsbevel niet langer nodig is of dat de daarin opgenomen maatregelen zouden moeten worden aangevuld of gewijzigd?

Beide partijen kunnen de rechter op ieder moment nadat het beschermingsbevel is uitgevaardigd, vragen om dat bevel te wijzigen of in te trekken. De procedure daarvoor is dezelfde als die welke geldt voor de aanvraag van een beschermingsbevel. Er moet dus eveneens een aanvraag voor wijziging of intrekking worden ingediend op de Griffie der Kantongerechten Civiele Zaken, waarna partijen door de rechter zullen worden gehoord.

 Wat is een tussentijds bevel?

Indien er een aanvraag voor een beschermingsbevel is ingediend, en de gedaagde niet verschijnt om door de rechter gehoord te worden, dan kan de rechter – indien hij dat nodig acht voor de veiligheid van de verzoeker – een tussentijds bevel uitvaardigen dat geldig is voor de duur van 21 dagen.

Welke maatregelen kunnen worden opgenomen in het tussentijds bevel?

Ook in het tussentijds bevel worden maatregelen opgenomen die de verzoeker moeten beschermen, zoals een verbod voor de gedaagde om contact op te nemen met de verzoeker of om zich op bepaalde locaties te begeven. Nadat het tussentijds bevel is uitgevaardigd, wordt de gedaagde zo spoedig mogelijk opgeroepen om gehoord te worden door de rechter Naar gelang de bevindingen van de rechter opgedaan tijdens de hoorzitting, kan het tussentijds bevel worden verlengd, of worden vervangen door een beschermingsbevel. Deze beslissingen kan de rechter nemen, ongeacht als de gedaagde al dan niet is verschenen op de zitting.

De procedure voor het aanvragen en behandelen van een beschermingsbevel, alsook de maatregelen die daarin kunnen worden opgenomen, is vervat in de Wet Bestrijding Huiselijk Geweld

Gezag over minderjarigen

Wie is een minderjarige?

Een ieder die de leeftijd van 21 jaar nog niet heeft bereikt, en die niet getrouwd of getrouwd geweest is, is volgens de wet minderjarig. Een minderjarige is handelingsonbekwaam, wat betekent dat hij zelfstandig geen rechtshandelingen mag plegen. Iedere minderjarige behoort daarom een wettelijke vertegenwoordiger te hebben onder wiens gezag hij staat en die zorg draagt voor zijn opvoeding en verzorging. Er zijn verschillende vormen van gezag over een minderjarige, te weten “ouderlijke macht” en “voogdij”.

Wanneer staat een minderjarige onder ouderlijke macht?

Minderjarigen die binnen een huwelijk zijn geboren, of die door het aangaan van een huwelijk gewettigd zijn geworden, staan onder de ouderlijke macht. Vaak genoeg wordt een kind van wie de ouders bij de geboorte niet getrouwd zijn, op enig moment na de geboorte erkend door de vader. Indien de moeder en de vader-erkenner daarna alsnog in het huwelijk treden, dan wordt het kind door dat huwelijk, gewettigd. Een gewettigd kind staat ook onder de ouderlijke macht.

Bij wie berust de ouderlijke macht?

De ouderlijke macht berust bij beide gehuwde ouders, maar wordt volgens de wet formeel uitgeoefend door de vader. De vader is de wettelijke vertegenwoordiger van de minderjarige, en pleegt namens hem rechtshandelingen wanneer dat nodig is. In de praktijk nemen beide ouders echter beslissingen ten aanzien van het kind, en dragen zij beiden bij aan diens opvoeding en verzorging.

Welke minderjarigen staan onder voogdij?

Natuurlijke kinderen – dat zijn kinderen die niet binnen het huwelijk zijn geboren en ook niet gewettigd zijn geworden door het huwelijk – staan niet onder ouderlijke macht. Uiteraard heeft ook een natuurlijk kind behoefte aan een vertegenwoordiger die namens hem rechtshandelingen kan plegen, beslissingen voor hem neemt en die toeziet op zijn opvoeding en verzorging. Zo een wettelijke vertegenwoordiger, wordt “voogd” genoemd. Er zijn verschillende manieren waarop men de voogdij over een minderjarige kan verkrijgen.

Op welke wijze kan voogdij worden verkregen?

Voogdij over een minderjarige kan van rechtswege worden verkregen of kan opgedragen worden door de rechter.

Voogdij van rechtswege

Met voogdij van rechtswege, wordt bedoeld dat een persoon de voogdij over een minderjarige krijgt, zonder dat dit aangevraagd hoeft te worden. Er zijn verschillende manieren waarop voogdij van rechtswege ontstaat. Een ongetrouwde meerderjarige vrouw die een kind krijgt, wordt  automatisch voogdes over dat kind. Dat blijft zo, ook al wordt het kind na de geboorte erkend door de vader; deze krijgt door de erkenning, niet de voogdij over het kind. De moeder blijft in dat geval de wettelijke vertegenwoordiger van het kind. Ook wanneer de ouders gehuwd zijn en een van hen komt te overlijden, dan krijgt de achtergebleven echtgenoot automatisch de voogdij over de minderjarige kinderen. Het kind staat dan niet meer onder ouderlijk gezag, maar onder voogdij. Indien de moeder van een natuurlijk kind trouwt met een mand die het kind niet heeft erkend, dan wordt de man door het huwelijk van rechtswege mede-voogd over de minderjarige. Hij is dan tezamen met de moeder mede-aansprakelijk voor alle handelingen die zij na het aangaan van het huwelijk verricht ten behoeve van de minderjarige. In al deze gevallen spreekt men van voogdij die van rechtswege is ontstaan.

 Voogdij door de rechter opgedragen

In bepaalde gevallen ontstaat de voogdij echter niet van rechtswege. Indien een minderjarig meisje moeder wordt, dan is zij niet van rechtswege voogdes over haar kind. Een voogd moet namelijk altijd zelf meerderjarig zijn. In zo een geval moet de rechter gevraagd worden om een tijdelijke voogd te benoemen, totdat de moeder meerderjarig zal zijn geworden.

 Voogdij na echtscheiding;

Indien een huwelijk door echtscheiding is ontbonden, benoemt de rechter een van de ouders tot voogd over de minderjarige kinderen. De kinderen wonen dan bij de ouder die de voogdij over hen heeft verkregen. Doorgaans wordt de andere ouder benoemd tot toeziende voogd.

 

Toeziende voogd

Een toeziende voogd dient er op toe te zien dat de voogd zich goed van zijn of haar taak kwijt. De toeziende voogd wordt altijd benoemd door de rechter, vindt dus niet van rechtswege plaats.

Wat zijn de taken van de toeziende voogd?

De toeziende voogd ziet er op toe dat de voogd de belangen van de minderjarige behartigt. Indien dit naar de mening van de toeziende voogd niet het geval is, dan kan hij de rechter vragen dat er een andere voogd wordt benoemd over het kind. Ook wanneer de voogd mocht komen te overlijden, behoort de toeziende voogd er voor te zorgen dat een nieuwe voogd wordt benoemd. Wanneer een minderjarige boedelgerechtigd wordt, bijvoorbeeld doordat hij een van de erfgenamen is van iemand die komt te overlijden, dan heeft de voogd de toestemming van de toeziende voogd nodig om namens de minderjarige mee te werken aan de boedelverdeling. Een voogd doet er dus altijd goed aan om ervoor te zorgen dat er ook een toeziende voogd wordt benoemd.

 Door ouders benoemde voogd

Ouders die de voogdij hebben over hun kind, kunnen in een testament opnemen wie na hun dood de voogdij zal verkrijgen over het kind. Ook in dit geval dient de rechter de persoon in kwestie officieel als voogd te benoemen.

Hoe wordt een verzoek gedaan voor het benoemen van een voogd of een toeziende voogd?

Het verzoekschrift voor benoeming van een voogd of toeziende voogd, moet worden  ingediend op de Griffie der Kantongerechten. Men kan ook hierbij de hulp inroepen van het Bureau Familierechterlijke Zaken van het Ministerie van Justitie en Politie (BUFAZ). BUFAZ is trouwens zelf ook bevoegd om het verzoek namens de belanghebbenden in te dienen.

Welke documenten moeten worden ingediend met het verzoek?

Met het verzoekschrift moeten de volgende documenten overgelegd worden:

• Een uittreksel uit het geboorteregister van het kind
• Een uittreksel uit het bevolkingsregister van de beoogde voogd of toeziende voogd
• In het verzoekschrift moet vermeld worden op grond van welke omstandigheid, het nodig is dat er een voogd wordt benoemd. Dit moet – indien mogelijk – gestaafd worden met documenten.

Hoe geschied de behandeling van een verzoek tot benoeming van een voogd?

Nadat het verzoekschrift is ingediend, worden de volgende personen door de rechter opgeroepen en gehoord:

• de moeder;
• de vader die met de moeder is getrouwd of getrouwd is geweest;
• de eventuele erkenner, indien de ouders niet getrouwd of getrouwd zijn geweest;
• de persoon die wordt voorgedragen als voogd of toeziende voogd;
• twee bloedverwanten van vaderszijde en twee bloedverwanten van moederszijde, zulks indien de minderjarige uit een huwelijk is geboren of door een huwelijk is gewettigd.;
• de minderjarige in kwestie, indien die 12 jaar of ouder is.

Wat gebeurt nadat de rechter alle belanghebbenden heeft gehoord?

Indien de rechter voornoemde personen gehoord heeft, dan kan hij besluiten om het verzoek tot benoeming van een voogd of toeziende voogd goed te keuren. Die legt dan meteen bij de rechter de eed af dat hij zijn taken als voogd/toeziende voogd naar beste kunnen zal verrichten. De benoeming van een voogd en toeziende voogd wordt vastgelegd in een beschikking. Ook indien de rechter het verzoek tot benoeming van een bepaalde persoon tot voogd of toeziende voogd afwijst, wordt dat besluit vastgelegd in een beschikking. Tegen een afwijzend besluit kan men in beroep gaan bij het Hof van Justitie.

Omgangsregeling tussen ouders en kinderen

Wat is een omgangsregeling?

De rechter bepaalt hierbij wanneer en hoe vaak een minderjarig kind contact mag onderhouden met de ouder bij wie hij niet woont. In de praktijk wordt de omgangsregeling ook wel aangeduid met “bezoekregeling”.

Wanneer kan de rechter een omgangsregeling vaststellen?

De rechter kan op verzoek van één of beide ouders een omgangsregeling vaststellen, wanneer:

• . ouders besluiten te scheiden.
• ouders niet getrouwd zijn en niet

of niet langer samenwonen, Omgangsregeling vastgesteld door de rechter bij echtscheiding

Gedurende de echtscheidingsprocedure kan de rechter op verzoek van één of beide ouders, een tijdelijke omgangsregeling vaststellen tussen de kinderen en de ouder bij wie zij niet wonen. In de omgangsregeling wordt  bepaald wanneer en hoe vaak die ouder en de kinderen elkaar mogen zien. De tijdelijke omgangsregeling geldt slechts gedurende de echtscheidingsprocedure. Nadat de echtscheiding is uitgesproken, wordt een van de ouders belast met de voogdij over de minderjarige kinderen. De kinderen blijven wonen bij de ouder die de voogdij over hen heeft. Op verzoek van één of beide ouders kan de rechter na de echtscheiding, een definitieve omgangsregeling vaststellen tussen het kind en de ouder die niet belast is met de voogdij.

Omgangsregeling vastgesteld door de rechter wanneer de ouders niet getrouwd geweest zijn

Ook wanneer ouders die niet getrouwd zijn uit elkaar gaan, blijven de kinderen doorgaans bij één van de ouders wonen. Het komt uiteraard ook voor dat ouders nooit hebben samengewoond. Ook in deze situaties hebben de ouders en de kinderen die niet of niet langer met elkaar samenwonen, recht op regelmatig contact met elkaar. In de meeste gevallen kunnen de ouders dit wel zelf onderling regelen, maar indien dat niet het geval is, kan de rechter gevraagd worden om een omgangsregeling vast te stellen.

Wie kunnen de rechter vragen om een omgangsregeling vast te stellen?

• de ouder die niet het gezag heeft over een minderjarig kind;.
• een vader die zijn kind niet heeft erkend;
• – grootouders, indien de ouder die met het gezag over het kind belast is, niet toestaat dat de grootouders en hun kleinkind contact met elkaar hebben.

Hoe wordt een verzoek tot het vaststellen van een omgangsregeling ingediend?

Het verzoekschrift voor het vaststellen van een omgangsregeling wordt ingediend op de Griffie der Kantongerechten Civiele Zaken. In het verzoekschrift wordt vermeld wat de reden is voor het aanvragen van een omgangsregeling en de relatie tussen de aanvrager en het minderjarige kind.Hoe geschied de behandeling van een verzoek tot het vaststellen van een omgangsregeling?

Nadat het verzoekschrift is ontvangen op de Griffie, zal de rechter de ouders oproepen om hen te horen. Kinderen die wat ouder zijn, worden ook gehoord door de rechter. Doorgaans zal de rechter BUFAZ vragen om de feitelijke huiselijke situatie van de ouders te onderzoeken, en advies uit te brengen ten aanzien van een omgangsregeling. De uiteindelijke beslissing van de rechter wordt vastgelegd in een beschikking. Indien een van beide ouders het niet eens is met die beslissing,  kan die daartegen in beroep gaan bij het Hof van Justitie.

Adoptie

Wat is adoptie?

Adoptie is het aannemen van andermans kind als het eigen kind. Adoptie geschiedt door een rechterlijke uitspraak, waarbij het verzoek van een echtpaar om een kind te mogen adopteren, wordt ingewilligd.

 Wie kunnen een kind adopteren?

Een adoptieverzoek kan ingediend worden door een echtpaar dat tenminste 3 jaar getrouwd is (de adoptanten). Als een van de echtgenoten is overleden,  kan het verzoek door de overblijvende echtgenoot worden ingediend. Voor de adoptanten geldt voorts dat de man niet meer dan 50 jaar ouder mag zijn dan het te adopteren kind; de vrouw mag niet meer dan 40 jaar ouder zijn dan het kind, echter mogen zij geen van beiden minder dan 18 jaar in leeftijd verschillen met het kind. De adoptanten dienen er rekening mee te houden dat één van hen uiterlijk 6 maanden nadat het adoptieverzoek is ingediend, de voogdij over het kind dient te hebben verkregen.

Wie kan geadopteerd worden?

Slechts minderjarigen kunnen geadopteerd worden. Indien de minderjarige de leeftijd van 16 jaar reeds heeft bereikt, moet hij zelf instemmen met de adoptie. Het is een vereiste dat het kind voorafgaand aan het adoptieverzoek een periode feitelijk verzorgd en opgevoed moet zijn geworden door de adoptanten. Deze periode is zes maanden in gevallen waarin het kind op de dag van het verzoek jonger dan drie jaar is; een jaar in gevallen, waarin het kind op die dag wel de leeftijd van drie, maar nog niet die van zes jaar heeft bereikt en twee jaar in alle andere gevallen. Het kind mag voorts geen wettige of natuurlijke afstammeling van een van de adoptanten zijn. Grootouders kunnen hun kleinkind bijvoorbeeld dus niet adopteren.

Hoe wordt een adoptieverzoek ingediend?

Het verzoekschrift waarin de adoptie van een minderjarige wordt verzocht, dient in vijfvoud te worden ingediend bij de Griffie van het Civiele Kanton. In het verzoekschrift moet worden vermeld vanaf wanneer het kind door de adoptanten is verzorgd en waar zij sindsdien hebben gewoond. In het verzoekschrift worden tevens vermeld de achternaam, de voornamen en de woon- of verblijfplaats van de adoptanten, van het kind, en van diens ouders of zijn voogd en toeziende voogd. Voorts moeten in het verzoekschrift worden vermeld de namen van 4 naaste meerderjarige bloedverwanten van de adoptanten. Ook de namen van 4 naaste meerderjarige bloedverwanten van het kind dienen te worden vermeld, bij voorkeur  zowel van vaders- als moederskant.

Welke documenten worden ingediend met het verzoek?

Bij het verzoekschrift moeten afschriften worden overgelegd van de geboorteakte van het kind en de geboorteakten van de adoptanten, alsook de huwelijksakte van de adoptanten. Deze documenten dienen, evenals het verzoekschrift, in vijfvoud te worden ingediend.

Hoe geschied de behandeling van het adoptieverzoek?

Nadat het adoptieverzoek is ontvangen op de Griffie, wordt een afschrift hiervan verzonden naar het Bureau Familierechterlijke Zaken (BUFAZ), die een onderzoek instelt en daaromtrent advies uitbrengt aan de rechter. De verzoekers, de moeder, de vader die tot het kind in burgerlijke betrekkingen staat, en eventueel de voogd en de toeziende voogd worden daarna opgeroepen om voor de rechter te verschijnen om gehoord te worden. Indien het kind de leeftijd van 12 jaren reeds heeft bereikt , wordt ook hij gehoord door de rechter. Tijdens de behandeling van het adoptieverzoek, zal de rechter toetsen als de adoptie in het belang is van het kind, en als aan alle wettelijke vereisten is voldaan om de adoptie toe te staan. De behandeling van het adoptieverzoek geschiedt achter gesloten deuren, wat betekent dat er geen publiek bij aanwezig mag zijn. De uitspraak geschiedt echter op een openbare zitting.

Wat zijn de rechtsgevolgen van adoptie?

Indien de adoptie is  toegestaan,  houden de familierechterlijke betrekkingen tussen enerzijds het kind en anderzijds zijn moeder en de vader tot wie het in familierechterlijke betrekkingen mocht staan, en diens bloed- en aanverwanten, op te bestaan.

In plaats daarvan ontstaan er familierechterlijke betrekkingen tussen het kind enerzijds en de adoptief ouders en hun bloed- en aanverwanten anderzijds.
Het kind krijgt de achternaam van de adoptief vader en is vanaf dat moment in alle opzichten het wettig kind van de adoptief ouders, met alle gevolgen die de wet aan die status verbindt. Zo komt het kind komt onder de ouderlijke macht te staan en wordt automatisch erfgenaam van de adoptanten.

Wat kunnen de verzoekers doen indien het adoptieverzoek niet wordt ingewilligd door de rechter?

Indien de kantonrechter het adoptieverzoek heeft afgewezen,  kunnen de verzoekers binnen 30 dagen nadat het vonnis is uitgesproken, hoger beroep aantekenen. . Het adoptieverzoek wordt dan opnieuw behandeld door een kamer van het Hof van Justitie, bestaande uit 3 rechters.

De adoptieprocedure is geregeld in artikel 677a – 677k van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering

Alimentatie

Wat is alimentatie?

Alimentatie is de bijdrage in het onderhoud van een minderjarig kind door de ouder die niet belast is met het gezag of de zorg over dat kind. Bij een echtscheiding  kan worden voorzien in alimentatie; echter kunnen ook ouders die niet met elkaar gehuwd zijn of gehuwd zijn geweest, een alimentatieregeling tot stand brengen. Indien de ouders niet in onderling overleg een regeling overeen kunnen komen,  kan de ene ouder bij het aanvragen van de echtscheiding een alimentatievordering indienen, waarbij  aan de rechter wordt gevraagd dat de andere ouder wordt veroordeeld om bij te dragen in het onderhoud van het minderjarige kind.

Wie kan een verzoek tot alimentatie indienen?

De moeder die het gezag uitoefent over een minderjarig kind kan het verzoek doen dat de erkenner van het kind of de vader van een niet-erkend kind, een financiële bijdrage levert aan het onderhoud en de opvoeding van dat kind. Als de vader het gezag uitoefent over het kind, kan hij uiteraard vorderen dat de moeder een bijdrage levert aan het onderhoud en de opvoeding van het kind.

Hoe wordt de hoogte van alimentatie vastgesteld?

Bij het bepalen van de hoogte van de alimentatie wordt rekening gehouden met de behoeften van het kind en de draagkracht van de ouder van wie de alimentatie wordt gevorderd.

Hoe wordt een alimentatieverzoek ingediend?

De verzoeker dient een verzoekschrift in bij de Griffie der Kantongerechten Civiele Zaken. In dat verzoekschrift wordt duidelijk omschreven waarom het nodig is om alimentatie aan te vragen. Bij het verzoek moet tevens een kostenstaat worden ingediend, waaruit blijkt welke kosten worden gemaakt voor het onderhoud en de verzorging van het kind, alsmede het inkomen en de kosten van de verzoeker.

Hoe geschied de behandeling van een alimentatieverzoek?

Een afschrift van het verzoekschrift wordt door de Griffie verzonden naar degene van wie men alimentatie vraagt, dat is de verweerder, die binnen 3 weken een verweerschrift moet indienen, dus moet reageren op de alimentatie aanvraag. Indien de verzoeker buiten Suriname woonachtig is, dient het verweerschrift binnen vijf weken bij de kantonrechter te worden ingediend. Partijen, de beide ouders dus, worden daarna opgeroepen en gehoord door de rechter. Indien de verweerder niet binnen de wettelijke termijn verweer heeft gevoerd, kan de rechter ook een besluit nemen zonder partijen te horen. De beslissing van de rechter wordt vervat in een beschikking waarvan beide partijen een afschrift krijgen.

Wat gebeurt er als een ouder veroordeeld wordt tot het betalen van alimentatie?

De ouder die veroordeeld is tot het betalen van alimentatie, zal deze dienen te voldoen aan de andere ouder. Mocht hij nalaten te betalen, dan kan de andere ouder met de beschikking eventueel beslag laten leggen op het salaris van de veroordeelde.

Wat kan men doen als men het niet eens is met de uitspraak van de rechter?

De verzoeker, wiens  alimentatie aanvraag geheel of gedeeltelijk is afgewezen, alsook de verweerder, tegen wie de vordering geheel of gedeeltelijk is toegewezen, mogen tegen de beschikking van de rechter in beroep gaan Indien de verweerder geen verweer heeft gevoerd, kan hij tegen de beschikking in verzet komen

Kan een alimentatieregeling worden gewijzigd of ingetrokken?

Een alimentatieregeling kan door de kantonrechter gewijzigd of ingetrokken worden op verzoek van zowel degene die veroordeeld is tot het betalen van alimentatie, als degene aan wie de betaling moet geschieden. Als de kosten voor het onderhoud en de verzorging van het kind zijn toegenomen,  kan de ouder aan wie de alimentatie wordt uitbetaald, de rechter verzoeken dat de alimentatie wordt verhoogd. Als daarentegen de vaste lasten van de alimenterende ouder groter zijn geworden of zijn inkomen is verminderd,  kan die ouder de rechter verzoeken dat de alimentatie wordt verlaagd of zelfs wordt ingetrokken.

De procedure voor het indienen van een alimentatievordering en de behandeling daarvan, is vervat in artikel 706 ev.

Echtscheiding

Wat is echtscheiding?

Van echtscheiding is sprake als een huwelijk ontbonden wordt door een rechterlijk vonnis dat wordt ingeschreven in de registers van de Burgerlijke Stand.

Wanneer kan men scheiden?

De enige echtscheidingsgrond is de duurzame ontwrichting van het huwelijk. Van duurzame ontwrichting van het huwelijk is sprake als de verstandhouding tussen de echtgenoten blijvend verslechterd is, en wel dusdanig dat samenleven niet langer wenselijk of mogelijk is. De echtgenoten wonen dan meestal niet meer samen of wonen nog wel in één huis, maar leiden elk een eigen leven en communiceren nauwelijks met elkaar. Als één van de echtgenoten vanwege duurzame ontwrichting van het huwelijk niet meer langer getrouwd wil of kan blijven,  kan die echtgenoot een echtscheidingsverzoek indienen.

Hoe wordt een echtscheidingsverzoek ingediend?

De echtgenoot die wil scheiden kan volgens afspraak, op een vooraf vastgestelde datum en tijdstip, het verzoekschrift tot echtscheiding aanbieden aan de kantonrechter. Dit verzoekschrift dient betrokkene persoonlijk te overhandigen aan de rechter. De echtgenoot die het verzoekschrift indient, wordt de eisende partij genoemd, de andere echtgenoot is dan de gedaagde partij.

Het maken van een afspraak is mogelijk op de volgende wijze:

• Via email op het emailadres: echtscheidingen.familie@gmail.com
• Telefonisch via het kantoornummer: 470300 toestel 222 en 224
• Via een appbericht op het App no. 08765267.

Tevens bestaat de mogelijkheid om zich op elke werkdag fysiek te melden bij de balie van Unit Familie op de Griffie der Kantongerechten Civiele Zaken, aan de Grote Combéweg no. 2, voor het maken van een afspraak.

 

Welke stukken dienen met het verzoekschrift aan de rechter te worden afgegeven?

De volgende documenten dienen bij de aanbieding van het verzoekschrift aan de rechter te worden overhandigd:

• De kwitantie (een kopie) waaruit blijkt dat het vastrecht is betaald op de afdeling Financiële Zaken van het ministerie van Justitie en Politie (roze strookje)
• Het ondertekende verzoekschrift en een fotokopie daarvan
• Een recent afschrift van de huwelijksakte of van het bewijs van huwelijksvoltrekking en een fotokopie daarvan
• Een afschrift van de geboorteakte en een fotokopie daarvan van elk tijdens het huwelijk geboren of bij voltrekking van het huwelijk gewettigd (erkend) kind dat op het moment van indiening van het verzoek, minderjarig is
• Als men in het buitenland was gehuwd, dient men ook over te leggen een bewijs van inschrijving van partijen in het bevolkingsregister van de Burgerlijke Stand, alsook een officiële vertaling van de huwelijksakte in de Nederlandse taal.
• Een afschrift van de huwelijkse voorwaarden dient ook te worden overgelegd, indien men onder huwelijkse voorwaarden is gehuwd.
• Indien alimentatie voor de minderjarige kinderen wordt verzocht, dient tevens een onderbouwing van het gevraagde alimentatiebedrag te worden ingediend, tezamen met een staat van inkomsten en/uitgaven van de verzoeker en indien mogelijk ook van de gedaagde echtgenoot

*De afschriften van de huwelijksakte en de geboorteakten, mogen bij indiening van het verzoekschrift, niet ouder zijn dan een maand !

Wat kost het indienen van een echtscheidingsverzoek?

Alvorens men een echtscheidingsverzoek indient, moet het vastrecht worden betaald op de afdeling Financiële Zaken van het ministerie van Justitie en Politie. Het vastrecht bedraagt SRD 30,– (Dertig Surinaamse dollars). Hierna moeten de deurwaarderskosten voor het oproepen van de andere echtgenoot worden betaald. Dit bedrag is afhankelijk van de afstand die de deurwaarder moet afleggen om de oproeping te bezorgen.

Wat dient te staan in het verzoekschrift?

In het verzoekschrift worden de volledige namen en adressen van de eisende en de gedaagde partij vermeld, wanneer en waar het huwelijk heeft plaatsgevonden en hoeveel kinderen er zijn geboren of zijn erkend. Ook de namen van de minderjarige kinderen en de geboortedata dienen te worden opgenomen  in het verzoekschrift. Verder dient in het verzoekschrift duidelijk te worden omschreven  wat de reden is van de duurzame ontwrichting van het huwelijk. Tevens dient in het verzoekschrift duidelijk te worden aangegeven  welke voorlopige en definitieve voorzieningen men voor zichzelf en voor de kinderen wenst.

Wat zijn voorlopige voorzieningen?

Voorlopige voorzieningen zijn maatregelen die gelden gedurende de echtscheidingsprocedure, dat wil zeggen zolang de rechter de echtscheiding nog niet heeft uitgesproken. Als voorlopige voorziening kan bijvoorbeeld worden gevraagd dat de eiser in de echtelijke woning mag blijven wonen zonder dat hij de gedaagde daar hoeft te ontvangen. Dat betekent dus dat de gedaagde zal moeten vertrekken uit de echtelijke woning, voor zover hij daar nog mocht verblijven. Ook kan worden gevraagd dat de gedaagde gedurende de echtscheidingsprocedure bijdraagt in het levensonderhoud van zowel de eiser als de minderjarige kinderen. Daarnaast kan als voorlopige voorziening ook worden gevraagd dat de kinderen bij de eiser mogen blijven wonen voor de duur van de echtscheidingsprocedure en dat er een omgangsregeling wordt getroffen voor de gedaagde om de minderjarige kinderen te mogen zien. Indien de echtgenoten deze aangelegenheden onderling kunnen regelen, dan hoeft niet aan de rechter te worden gevraagd. Als men het niet erover eens kan worden bij de rechter, zal de rechter advies inwinnen van Bureau Familierechtelijke Zaken.

Wat zijn definitieve voorzieningen?

Definitieve voorzieningen zijn maatregelen die ingaan nadat de rechter bij vonnis de echtscheiding heeft uitgesproken. Als definitieve voorziening wordt steeds gevorderd dat de echtscheiding tussen de echtgenoten wordt uitgesproken. Ook kan bijvoorbeeld worden gevorderd dat de voogdij over de minderjarige kinderen worden toegewezen aan de ene echtgenoot, en dat de andere echtgenoot maandelijks bijdraagt in het levensonderhoud van de andere echtgenoot en/of de minderjarige kinderen of de scheiding en deling van de gezamenlijke goederen.

Wat gebeurt bij de aanbieding van het verzoekschrift?

De verzoeker overhandigt het verzoekschrift met de onderliggende documenten persoonlijk aan de rechter. Ook al heeft de verzoeker een advocaat, dan nog mag die niet aanwezig zijn bij de aanbieding van het verzoekschrift. De verzoeker krijgt bij de aanbieding van het verzoekschrift een strookje waarop de datum voor de verzoeningscomparitie staat aangegeven. De wet stelt namelijk dat de rechter, alvorens hij het echtscheidingsverzoek in behandeling neemt, beide echtgenoten gezamenlijk moet ontvangen om na te gaan als er een mogelijkheid bestaat dat zij zich zullen verzoenen. Wanneer de andere echtgenoot voor de verzoeningscomparitie wordt opgeroepen, ontvangt hij ook een kopie van het verzoekschrift met alle bijlagen die door de verzoeker zijn aangeboden aan de rechter.

Wat gebeurt op de verzoeningscomparitie?

Beide echtgenoten moeten persoonlijk verschijnen op de verzoeningscomparitie; ook bij de verzoeningscomparitie mogen er geen advocaten aanwezig zijn. Tijdens de verzoeningscomparitie wordt door de rechter gevraagd aan de echtgenoten als de mogelijkheid tot hereniging bestaat. Indien zowel de man als de vrouw aangeven dat zij zich met elkaar zullen verzoenen, en de verzoeker dus afziet van de echtscheiding, dan eindigt de procedure daar. Indien een of beide echtgenoten aangeeft niet bereid te zijn tot verzoening, dan wordt de echtscheidingsprocedure voortgezet.

Wat gebeurt er indien er geen verzoening mogelijk is gebleken?

Indien verzoening niet mogelijk is, hoort de rechter meteen de echtgenoten, en neemt een besluit ten aanzien van de gevraagde voorlopige voorzieningen. Het een en ander wordt vastgelegd in een beschikking, waarna een datum wordt bepaald voor verdere behandeling van de echtscheidingszaak. De gedaagde echtgenoot wordt dan opgeroepen om op die datum een schriftelijke reactie te geven op het echtscheidingsverzoek. Die reactie wordt “verweerschrift” genoemd.

Wat dient in het verweerschrift te worden opgenomen?

In het verweerschrift dient de gedaagde echtgenoot te reageren op al hetgeen dat in het verzoekschrift staat. Als de gedaagde het niet eens is met de omschreven oorzaak van de duurzame ontwrichting van het huwelijk of met het verzoek tot echtscheiding ,  moet hij zijn standpunten daaromtrent goed beargumenteren, dat wil zeggen dat hij moet aangeven waarom het eens is en waarmee hij het niet eens is.

Wat wordt vermeld in een echtscheidingsvonnis?

In het vonnis wordt de echtscheiding tussen beide echtgenoten uitgesproken en wordt een datum bepaald waarop het familieverhoor zal plaatsvinden. Het familieverhoor dient om te voorzien in de voogdij en toeziende voogdij over de minderjarige kinderen, een eventuele omgangsregeling en alimentatie voor de kinderen. Indien partijen in gemeenschap van goederen zijn gehuwd, wordt in het vonnis ook de scheiding en deling van de huwelijksgoederengemeenschap bevolen Tevens wordt er een beslissing gegeven ten aanzien van de overige gevraagde definitieve voorzieningen.

Wat kan de echtgenoot doen die het niet eens is met de echtscheiding?

Indien de echtscheiding is uitgesproken en de gedaagde het daarmee niet eens is, kan hij hoger beroep aantekenen. Mocht het zo zijn dat de gedaagde echtgenoot tijdens de echtscheidingsprocedure nooit is verschenen, dan heeft die echtgenoot de mogelijkheid om binnen 14 dagen nadat het vonnis aan hem is verstrekt, daartegen verzet in te stellen.

Wat gebeurt nadat de echtscheiding is uitgesproken?

Belangrijk om te weten is, dat met het uitspreken van de echtscheiding door de rechter, de echtgenoten nog niet gescheiden zijn. Als niet binnen de wettelijk voorgeschreven periode hoger beroep of verzet is ingesteld tegen het echtscheidingsvonnis, dan gaat het vonnis in kracht van gewijsde (link naar omschrijving “kracht van gewijsde”) dat wil zeggen dat men er niets meer tegen kan doen. Zowel de man als de vrouw kunnen daarna op de Griffie  der Kantongerechten Civiele Zaken (link naar contactpagina), een verklaring van non-appèl of non-verzet afhalen. Deze verklaring geeft aan dat het vonnis in kracht van gewijsde is gegaan. De echtgenoten hoeven de wettelijke beroepstermijn trouwens niet af te wachten. Zij kunnen nadat het vonnis is verstrekt, gelijk naar de Griffie gaan en voor berusting tekenen, dat wil zeggen dat zij aangeven dat zij geen beroep zullen aantekenen tegen het vonnis.

Wanner is de echtscheiding een feit?

Binnen 6 maanden nadat het vonnis in kracht van gewijsde is gegaan, dient het vonnis ingeschreven te worden in de registers van de Burgerlijke Stand. Bij deze inschrijving moeten zowel het vonnis als de verklaring van non-appèl of non-verzet worden overgelegd. Pas wanneer het vonnis van de rechter door de Burgerlijke Stand is ingeschreven, zijn de echtgenoten officieel gescheiden. De datum van inschrijving van het vonnis is de datum van de echtscheiding.

Wat gebeurt als het vonnis niet tijdig ingeschreven wordt?

Indien het vonnis niet binnen 6 maanden nadat het in kracht van gewijsde is gegaan wordt ingeschreven in de registers van de Burgerlijke Stand, vervalt het vonnis, dat wil zeggen dat de echtgenoten dan nog steeds met elkaar gehuwd zijn. Indien men na die 6 maanden toch nog zou willen dat het huwelijk wordt ontbonden, dan zal de echtscheidingsprocedure helemaal opnieuw ingezet moeten worden.

Wat zijn de gevolgen van het instellen van hoger beroep of verzet tegen een echtscheidingsvonnis?

Wanneer beroep of verzet is ingesteld tegen een echtscheidingsvonnis,  zal er uiteraard geen verklaring van non-appèl of non-verzet worden verstrekt door de Griffie. Het echtscheidingsvonnis zal niet kunnen worden ingeschreven en het huwelijk blijft in stand totdat eventueel in hoger beroep een andere beslissing wordt genomen.

Wat is een echtscheidingsconvenant?

Een echtscheidingsconvenant is een overeenkomst tussen de echtgenoten, waarin zij zonder rechterlijke tussenkomst, dus in onderling overleg de gevolgen van de echtscheiding regelen. In het convenant kunnen afspraken worden vastgelegd ten aanzien van de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap, de voogdij over de minderjarige kinderen, een omgangsregeling tussen de kinderen en de ouder die niet met de voogdij wordt belast, en de eventuele betaling van alimentatie. Een echtscheidingsconvenant dient door beide echtgenoten ondertekend te zijn en de handtekeningen dienen gelegaliseerd te zijn door een notaris. Als het convenant in   bijzijn van de advocaten van de echtgenoten is ondertekend, hoeven de handtekeningen niet gelegaliseerd te worden; in dit geval is het convenant mede-ondertekend door de advocaten. Het echtscheidingsconvenant wordt gedurende de echtscheidingsprocedure overhandigd aan de rechter. In het echtscheidingsvonnis worden deze afspraken die tussen partijen zijn gemaakt, bekrachtigd door de rechter.

Wat houdt de versnelde echtscheidingsprocedure in?

Wanneer beide echtgenoten het erover eens zijn dat hun huwelijk  dient te worden beëindigd,  kunnen zij kiezen voor de versnelde echtscheidingsprocedure. Een van de echtgenoten dient  een echtscheidingsverzoek in waartegen de andere echtgenoot geen verweer, althans gaat hij akkoord met de vordering. De echtscheiding kan in dit geval  meteen op de dag waarop  de verzoeningscomparitie is gehouden, worden uitgesproken door de rechter.

Hoe geschied de versnelde behandeling van een echtscheidingsverzoek?

De voorwaarde voor het versneld in behandeling nemen van een echtscheidingsverzoek, is dat beide echtgenoten, dus zowel de eiser als de gedaagde, aanwezig dienen te zijn bij de aanbieding van het echtscheidingsverzoek. Nadat het echtscheidingsverzoek door de eiser is aangeboden aan de rechter, wordt op dezelfde dag de verzoeningscomparitie gehouden. Het ligt voor de hand dat beide echtgenoten daarbij zullen aangeven dat er geen mogelijkheid tot verzoening bestaat. Bij de versnelde echtscheidingsprocedure zijn de echtgenoten, indien zij een advocaat hebben, wel verplicht om met hun advocaat te komen.

De procedure voor de behandeling van een echtscheidingsvordering, is geregeld in artikel 260 – 285 van het Burgerlijk Wetboek (link naar de wet)

Scheiding van tafel en bed

Wat is scheiding van tafel en bed?

Scheiding van tafel en bed is een procedure waarbij de echtgenoten bij rechterlijk vonnis worden ontslagen van de verplichting tot samenwonen en waarbij ook de huwelijksgoederengemeenschap tussen hen wordt ontbonden . De echtgenoten blijven evenwel met elkaar getrouwd.

Wanneer kan men scheiding van tafel en bed aanvragen?

Indien een of beide echtgenoten van oordeel is dat het huwelijk duurzaam is ontwricht, maar zij toch niet bereid zijn om te scheiden,  kan gekozen worden voor scheiding van tafel en bed. Indien beide echtgenoten gezamenlijk scheiding van tafel en bed vragen,hoeft er geen oorzaak of reden te worden opgegeven. Echter moet men in dat geval wel reeds minstens twee jaren met elkaar zijn gehuwd.

Hoe verloopt de procedure voor het aanvragen van een scheiding van tafel en bed?

De aanvraag, procedure en beslissing geschieden grotendeels op dezelfde wijze als bij een echtscheiding. Een verschil met de echtscheidingsprocedure is, dat bij een scheiding van tafel en bed, zes maanden na de eerste verzoeningscomparitie, een tweede verzoeningscomparitie wordt gehouden. De beslissing van de rechter volgt zes maanden na de tweede verzoeningscomparitie en nadat de kinderen en/of ouders door de rechter zijn gehoord. De voorwaarde voor het aanvragen van scheiding van tafel en bed, is, dat men bij notariële akte alle voorwaarden van de scheiding heeft geregeld. Daarbij kan gedacht worden aan het gezag over de kinderen, de verdeling van de baten en lasten, en de bijdrage van de ene echtgenoot aan het onderhoud en de zorg van de andere echtgenoot en eventuele minderjarige kinderen (alimentatie).

Wat zijn de gevolgen van een scheiding van tafel en bed?

Bij een scheiding van tafel en bed blijft het huwelijk in stand; men blijft getrouwd. Ook behoudt de ene echtgenoot de aanspraak op pensioenrechten en andere voorzieningen van de andere echtgenoot. Echter wordt de huwelijksgoederengemeenschap opgeheven, voor zover men in gemeenschap van goederen is getrouwd. Schulden  van de ene echtgenoot, komen na de scheiding van tafel en bed, niet langer  voor rekening van de andere echtgenoot. Ook aanwinsten van de ene echtgenoot, bijvoorbeeld een erfenis, komen na de scheiding van tafel en bed niet langer ten bate van de andere echtgenoot. Indien de echtgenoten samen minderjarige kinderen hebben, blijven deze onder de ouderlijk macht staan, echter wordt in overleg bepaald welke ouder de ouderlijke macht zal uitoefenen. Aangezien men nog steeds gehuwd is, kan de persoon die van tafel en bed gescheiden is, niet trouwen met iemand anders. Dat kan pas als het huwelijk door echtscheiding ontbonden is.

Wanneer treedt de scheiding van tafel en bed in?

De scheiding van tafel en bed is een feit, zodra het vonnis daartoe in kracht van gewijsde is gegaan, dat wil zeggen dat er geen hoger beroep meer mogelijk is tegen dat vonnis. Een belangrijk verschil met het echtscheidingsvonnis is, dat het vonnis waarbij scheiding van tafel en bed is uitgesproken, openlijk moet worden bekend gemaakt en ter bescherming van derden moet worden ingeschreven in het huwelijksgoederenregister, dat bijgehouden wordt op de Griffie der Kantongerechten Civiele Zaken. Personen die in de toekomst zaken wensen te doen met een van de echtgenoten, moeten immers bekend kunnen zijn met het feit dat er niet langer sprake is van een gemeenschap van goederen tussen de echtgenoten.

Kan een scheiding van tafel en bed teruggedraaid worden?

Indien de van tafel en bed gescheiden echtgenoten zich verzoenen, wordt daarmee de scheiding van tafel en bed van rechtswege beëindigt, dat wil zeggen dat het huwelijk en de gevolgen daarvan automatisch weer van kracht worden. De echtgenoten moeten op dezelfde wijze weer openlijk bekendmaken dat de scheiding van tafel en bed is opgeheven en er dient hiervan ook melding te worden gemaakt in het huwelijksgoederenregister bij de Griffie, anders kan men niet tegen een derde opwerpen dat er wederom een gemeenschap van goederen tussen de echtgenoten bestaat.

 De procedure voor de behandeling van een vordering van scheiding van tafel en bed, is geregeld in artikel 286 – 302 van het Burgerlijk Wetboek (link naar de wet)

 

Ontkenning van de wettigheid

Wie is een wettig kind?

Een wettig kind is een kind dat wordt verwekt of geboren tijdens het huwelijk van de ouders. Een wettig kind heeft een juridische band met zijn vader en moeder, en zal wanneer de ouders overlijden, van hun erven. De ouders zijn ook allebei verplicht om hun kind te verzorgen.

Wat kan een man doen als hij van mening is dat hij niet de vader is van het kind?

Ook al is een kind verwekt of geboren tijdens een huwelijk, dan nog kan een man van mening zijn dat hij niet de vader is van dat kind. Wanneer zo een man kan bewijzen dat hij in een bepaalde periode voordat het kind werd geboren, geen gemeenschap met de moeder heeft gehad, dan kan hij de wettigheid van het kind ontkennen. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn als de man in die periode in het buitenland woonde.

Op welke manier kan de wettigheid van het kind ontkend worden?

Als de man vindt dat hij niet de vader van het kind is, dan kan hij een verzoek indienen bij de rechter dat die de wettigheid van het kind vernietigd. Zo een verzoek moet worden ingediend binnen een maand nadat de man tot de ontdekking is gekomen dat het kind niet zijn biologisch kind kan zijn. In bepaalde gevallen kan de periode voor het indienen van het verzoek, 2 maanden bedragen, o.a. als de man zich niet bevind in de geboorteplaats van het kind of in de omgeving daarvan.

Wie kunnen verder nog meer de wettigheid van een kind ontkennen?

Mocht de man reeds zijn overleden, dan kunnen in bepaalde gevallen ook zijn familieleden het verzoek voortzetten of zelf indienen bij de rechter. De moeder van het kind kan echter niet vragen dat de wettigheid van het kind wordt vernietigd, ook het kind zelf kan dat niet doen.

Wat zijn de gevolgen van de vernietiging van de wettigheid van een kind?

Als de rechter de eis om de wettigheid van een kind te vernietigen heeft toegewezen, dan moet het vonnis worden ingeschreven bij de Burgerlijke Stand. Er wordt dan een kanttekening gemaakt op de geboorte akte van het kind. Vanaf het moment dat het vonnis is ingeschreven, houdt de juridische band tussen de man en het kind op. Het kind draagt dan niet langer de naam van de man, heeft geen recht meer op zijn verzorging, en zal ook niet meer automatisch van hem erven.

De procedure voor het ontkennen van de wettigheid is geregeld in artikel 304 e.v. van het Surinaams Burgerlijk Wetboek (link naar de wet)

Erkenning

Wat is erkenning?

Een kind van wie ouders niet getrouwd zijn bij zijn geboorte, is een natuurlijk kind. Een natuurlijk kind heeft alleen met de moeder een juridische band, en draagt ook haar achternaam. De vader kan het kind met toestemming van de moeder erkennen, wat betekent dat hij officieel bij de Burgerlijke Stand verklaart dat hij de vader is. Er wordt dan een akte van erkenning opgemaakt.

Wat zijn de gevolgen van een erkenning?

Door de erkenning ontstaat er een juridische band tussen de vader en het kind; het kind krijgt de achternaam van de vader, heeft recht op onderhoud door de vader en maakt aanspraak op diens nationaliteit. Mocht de vader komen te overlijden, dan zal het kind ook van hem erven.

Kan een kind worden erkend zonder toestemming van de moeder?

Het komt wel eens voor dat de moeder zonder een goede reden weigert de vader toestemming te geven om zijn kind te erkennen, bijvoorbeeld als zij geen relatie meer hebben en hun verstandhouding niet goed is. Er kan ook sprake zijn van een situatie waarbij de moeder niet in staat is toestemming te geven, bijvoorbeeld als zij een verstandelijke beperking heeft. In die gevallen kan de vader toestemming aan de rechter vragen om het kind te mogen erkennen. De toestemming van de rechter wordt opgenomen in een vonnis. Wanneer dat vonnis in kracht van gewijsde is gegaan – dat betekent dat er geen hoger beroep meer mogelijk is – dan kan de vader met dat vonnis naar de Burgerlijke Stand gaan en het kind alsnog erkennen.

Kunnen volwassenen ook erkend worden?

Belangrijk om te weten is dat zelfs volwassen personen erkend kunnen worden, er is geen leeftijdsgrens voor erkenning. In zulke gevallen is er geen toestemming nodig van de moeder of de rechter, het is de persoon zelf die ermee moet instemmen dat hij erkend wordt. Ook in dit geval ontstaat door de erkenning een juridische band tussen de vader en zijn volwassen kind. De erkende persoon en zijn eventuele kinderen krijgen dan ook alsnog de achternaam van de vader-erkenner.

Is het mogelijk om een erkenning terug te draaien?

In bepaalde gevallen is het mogelijk om een erkenning terug te draaien. Als de man er bijvoorbeeld achter is gekomen dat hij niet de biologische vader van het kind is, terwijl de moeder hem dat wel had laten geloven, dan kan hij de rechter vragen om de erkenning te vernietigen, Ook de moeder kan vernietiging van de erkenning vragen, o.a. als zij kan aantonen dat ze indertijd onder dwang toestemming heeft gegeven tot de erkenning. Ook het kind zelf kan, als hij meerderjarig is geworden, vragen dat de erkenning vernietigd wordt, bijvoorbeeld omdat hij nooit een band heeft gehad met zijn erkenner. De erkenning kan echter niet vernietigd worden als een van beide ouders achteraf spijt krijgt van de erkenning, bijvoorbeeld als zij uit elkaar gaan en de moeder niet wil dat de kinderen nog langer de naam van de vader dragen.

Wat voor gevolgen heeft vernietiging van de erkenning?

Zodra het vonnis waarbij de erkenning wordt vernietigd in kracht van gewijsde is gegaan, moet dat worden ingeschreven bij de Burgerlijke Stand (link naar het begrip). De situatie zoals die was voordat het kind erkend werd, herleeft na de inschrijving van het vonnis. Dat betekent dat het kind weer de achternaam van de moeder krijgt. Het kind maakt verder geen aanspraak meer op verzorging door de man; ook is hij niet langer diens erfgenaam.

Ouderlijk gezag/voogdij

Volgens de wet staat ieder minderjarige – dat is een persoon die jonger is dan 21 jaar – onder gezag van zijn ouders of voogd. De ouders of de voogd zijn verantwoordelijk voor de opvoeding en verzorging van het kind. Zij dienen erop toe te zien dat het kind voldoende te eten krijgt, naar school gaat, onderdak heeft, en medische zorg als die ziek is, enzovoorts. Kortom, de ouders of de voogd moeten zorgen voor een gezonde en veilige leefsituatie voor het kind. In de meeste gevallen gaat dat goed, maar soms kan het in het belang van het kind noodzakelijk zijn dat hij niet langer afhankelijk is van de zorg en het toezicht van de ouders of de voogd.

Ontheffing uit de ouderlijke macht of voogdij

Wanneer de ouders of de voogd niet meer in staat zijn om goed voor het kind te zorgen, bijvoorbeeld vanwege persoonlijke problemen of een psychiatrische beperking, dan kunnen zij door de rechter ontheven worden uit de ouderlijke macht of uit de voogdij. Belangrijk is wel te weten dat ouders alleen ontheven kunnen worden uit de ouderlijke macht of voogdij, als zij daarmee instemmen. Een voogd die niet de ouder is van het kind, kan wel ontheven worden uit de voogdij zonder dat hij daarmee instemt.

Ontzetting uit de ouderlijke macht of voogdij

Als de ouders of de voogden slecht levensgedrag vertonen of een slechte invloed hebben op het kind, dan kunnen zij ontzet worden uit de ouderlijke macht of de voogdij. Hiervan kan onder andere sprake zijn als de ouders of de voogd drugsverslaafd zijn of veroordeeld zijn vanwege mishandeling of misbruik van een minderjarige. Ook wanneer het kind zelf verwaarloosd, mishandeld of misbruikt is geworden door de ouders of voogd, dan kunnen die ontzet worden uit de ouderlijke macht of de voogdij. Ontzetting uit de ouderlijke macht of voogdij vindt plaats zonder dat de ouders of voogd daarmee hoeven in te stemmen.

Wat zijn de gevolgen van de ontzetting of ontheffing?

Wanneer de ouders of de voogd zijn ontheven of ontzet uit de ouderlijke macht of de voogdij, dan verliezen zij daarmee de zeggenschap over het kind. Het kind wordt weggehaald van de ouders of voogd en ondergebracht bij familie, een pleeggezin of een tehuis.

Wie kunnen een verzoek indienen om ouders of voogden te ontheffen of ontzetten uit de ouderlijke macht of de voogdij?

Naast familieleden van het kind, kunnen ook het Bureau Familierechtelijke Zaken (BUFAZ) en het Openbaar Ministerie een verzoek indienen bij de rechter om de ouders of de voogd te ontheffen of te ontzetten uit de ouderlijke macht of de voogdij.

Kan de ontheffing of de ontzetting teruggedraaid worden?

Het is mogelijk dat de ontheffing of de ontzetting opgeheven wordt door de rechter. Dat kan alleen als blijkt dat de omstandigheden die geleid hebben tot het treffen van de maatregel, niet langer bestaan. De rechter zal de maatregel slechts opheffen, als dat in het belang is van het kind.

Onder Curatele Stelling

Wat is onder curatele stelling?

Als een persoon niet in staat is om zelfstandig beslissingen te nemen vanwege een verstandelijke beperking of dementie, dan kunnen zijn familieleden de rechter verzoeken om iemand aan te wijzen die zijn belangen kan behartigen. De rechter benoemd dan een curator die beslissingen neemt over de geld besteding, verzorging of begeleiding van de onder curatele gestelde persoon. Ook mensen die heel verkwistend omgaan met hun geld, of die vanwege een drugs-of alcoholverslaving overlast veroorzaken of gevaarlijk zijn, kunnen onder curatele worden gesteld. Voordat de rechter een beslissing neemt over een onder curatele stelling, zal hij diegene altijd zelf persoonlijk spreken om te onderzoeken als het inderdaad nodig is dat die onder curatele wordt gesteld.

Wat zijn de gevolgen van een onder curatele stelling?

Iemand die onder curatele is gesteld kan niet langer zelfstandig rechtshandelingen plegen. Hij kan niet meer zelf een bankrekening openen, een perceel verkopen of een verzekering afsluiten. Zijn curator zal die handelingen steeds namens hem moeten doen.

Hoe en wanneer kan een onder curatele stelling worden opgeheven?

Indien er geen reden meer is voor de onder curatele stelling, dan kan de rechter gevraagd worden om deze op te heffen. Ook in dat geval zal de rechter een onderzoek plegen waarbij hij de onder curatele gestelde persoon en verschillende getuigen persoonlijk zal verhoren.